Σαράντα χρόνια μετά

Βλέπω τον Παπαδόπουλο στην τηλεόραση και μου μοιάζει λίγο σαν αθώα περιστερά.

Να μην παρεξηγηθώ όμως.

Θέλω να πω πως τουλάχιστον ο Παπαδόπουλος ήτανε δικτάτορας και τόλεγε. Σήμερα έχουμε τον Πολύδωρα, τον Τσιτουρίδη, τον Μπερλουσκόνι, τον Σαρκοζί, το Λεπέν, τον Μπους που είναι χειρότεροι από τον Παπαδόπουλο κι εμείς σα χαϊβάνια πάμε και τους ψηφίζουμε.

Σημεία των καιρών. Όταν ήμουν μικρός και μας διδάσκαν στο σχολείο την άνοδο του Χίτλερ στη Γερμανία ποτέ καταλάβαινα πώς είχε γίνει. Καμμια δασκάλα δεν μου το είχε εξηγήσει πώς ο Χίτλερ αφού ήταν τόσο κακός είχε μεγάλη λαϊκή υποστήριξη. Και να που ζω για να το δω με τα μάτια μου στην λεγόμενη “Ενωμένη Ευρώπη των 27”. Την Ευρώπη των παραφρόνων ηγετών απ΄την Πολωνία ως τη Γαλλία, την Ευρώπη των απατεώνων (εδώ έχουμε τα πρωτεία) που συνορεύει προς ανατολάς με την νεο-σταλινιστική Ρωσσία που στενάζει κάτω από τον αντίχειρα ενός  πρώην καγκεμπίτη. Και όλο τούτο το κατάντημα μέσα από διαδικασίες ελεύθερων εκλογών.

Ύπνος βαθύς! Ο λήθαργος των υπεροπτικών. Στεκόμαστε στο κατώφλι των σκοτεινών χρόνων. 

Κλείστο πια το ρημάδι!

“Η άμα θες άλλαξε κανάλι. Βαρέθηκα πια αυτά τα ομόλογα! Βάλε στο Μέγκα που έχει τη Μαρία την άσχημη.”

Μάνα, με γείωσες!

Η Μαρία η άσχημη, ο Κωστάκης ο άσχημος, ο Γιωργάκης ο άσχημος. Η Ελλάδα η πολύ άσχημη!!!

Hello world!

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!